روش‌های رایج روغنکاری گیربکس عبارتند از: روغنکاری با روغن دنده، روانکاری با گریس نیمه سیال و روانکاری با روانکار جامد. روغن دنده را می توان برای افرادی با آب بندی خوب، سرعت بالا، بار زیاد و عملکرد آب بندی خوب استفاده کرد. برای کسانی که عملکرد آب بندی ضعیف و سرعت چرخش کم دارند، می توان از گریس نیمه سیال برای روانکاری استفاده کرد. پودر فوق ریز دی سولفید مولیبدن را می توان برای روانکاری در موارد ممنوعه روغن یا موارد با دمای بالا استفاده کرد.
سیستم روغن کاری گیربکس برای عملکرد عادی گیربکس اهمیت زیادی دارد. گیربکس بزرگ تولید برق بادی باید مجهز به یک سیستم روانکاری اجباری قابل اعتماد برای تزریق روغن به ناحیه مش دنده و یاتاقان ها باشد. روانکاری ناکافی بیش از نیمی از علل خرابی گیربکس را تشکیل می دهد. دمای روغن روانکار با خستگی قطعات و طول عمر کل سیستم مرتبط است. - به طور کلی حداکثر دمای روغن گیربکس در هنگام کارکرد عادی نباید از 80 درجه تجاوز کند و اختلاف دمای بین بلبرینگ های مختلف نباید از 15 درجه بیشتر شود. هنگامی که دمای روغن بالاتر از 65 درجه باشد، سیستم خنک کننده شروع به کار می کند. هنگامی که دمای روغن کمتر از 10 درجه است، پس از گرم کردن روغن روان کننده تا دمای از پیش تعیین شده، دستگاه را روشن کنید.
در تابستان، به دلیل اینکه توربین بادی برای مدت طولانی در حالت کامل است و نور مستقیم خورشید در ارتفاع بالا، دمای عملیاتی فرآورده های نفتی از مقدار تعیین شده بالاتر می رود. هنگامی که در زمستان در منطقه سرد شمال شرقی استفاده می شود، کمترین دما اغلب به زیر - 30 درجه می رسد، روغن روان کننده در خط لوله روانکاری روان جریان ندارد، و روانکاری چرخ دنده ها و یاتاقان ها کافی نیست، که باعث می شود گیربکس برای توقف در دمای بالا، و سطح دندان و یاتاقان برای سایش. علاوه بر این، دمای پایین باعث افزایش ویسکوزیته روغن گیربکس نیز می شود. هنگامی که پمپ روغن راه اندازی می شود، بار سنگین است و موتور پمپ روغن بیش از حد بارگذاری می شود.
روغن روان کننده گیربکس دارای محدوده دمایی بهینه برای عملکرد است. توصیه می شود یک سیستم مدیریت حرارتی روغن روانکاری برای سیستم روانکاری گیربکس طراحی کنید: هنگامی که دما از مقدار معینی فراتر رفت، سیستم خنک کننده شروع به کار می کند. هنگامی که دما کمتر از مقدار معینی باشد، سیستم گرمایش شروع به کار می کند و دما همیشه در محدوده بهینه کنترل می شود. علاوه بر این، بهبود کیفیت روغن‌های روان‌کننده نیز جنبه مهمی است که باید در سیستم روغنکاری مورد توجه قرار گیرد. محصولات روان کننده باید دارای سیالیت عالی در دمای پایین و پایداری در دمای بالا باشند و تحقیقات در مورد روغن روان کننده با کارایی بالا باید تقویت شود.
